Zazwyczaj na terapię trafiają osoby, które z różnych powodów odczuwają cierpienie psychiczne, smutek, brak satysfakcji z codziennego życia oraz towarzyszący temu szereg różnych objawów natury psychologicznej. Najczęstsze problemy, z którymi borykają się potencjalni pacjenci to trudności w relacjach interpersonalnych (z partnerem, rodzicami, dziećmi itp.) trudności w sferze zawodowej, poczucie osamotnienia, nastroje depresyjne itp. Pacjent odczuwa na tyle dyskomfort psychiczny, że nie jest już sam w stanie sprostać swoim trudnościom emocjonalnym, dlatego decyduję się na wizytę u psychologa.
Często również trafią pod namową rodziny, która nie jest w stanie pomóc pacjentowi i czuje zbyt duże obciążenie wobec problemów z jakim boryka się bliska im osoba, pod namową lekarza rodzinnego lub jako zalecenie od psychiatry.
Wizyta u psychologa
Wizyta u psychologa jak i też sama psychoterapia często budzi wątpliwości jak i lęki. Jak będzie wyglądało spotkanie, jakie będą pytania, z czym trzeba będzie się zmierzyć, do tego jeszcze dochodzi lęk przed konfrontacją wobec swoich problemów psychicznych, tym bardziej jeśli pacjent nie miał wcześniej do czynienia z pomocą natury psychologicznej. Zazwyczaj to wszystko rodzi pytanie „jak wygląda psychoterapia?”. Oczywiście odpowiedź na to pytanie zależy od wielu czynników a mianowicie:
- jaki rodzaj psychoterapii uprawia dany terapeuta, z jakimi trudnościami zgłasza się pacjent itp.
W zależności od tego jaka to psychoterapia i problemy psychologiczne zgłasza osoba, pewne kroki w postępowaniu terapeutycznym są podobne, zwłaszcza początkowe wizyty zwane konsultacjami. W psychoterapii psychodynamicznej, psycholog najpierw pyta o przyczynę zgłoszenia i bada naturę objawów. Określa z jakimi ogólnie trudnościami boryka się pacjent. Jakie są oczekiwania pacjenta wobec leczenia, o ewentualne wcześniejsze wizyty u psychologów lub wcześniejsze terapie.
Cały proces psychoterapii składa się z sesji wstępnych czyli konsultacji i właściwej terapii. Konsultacje to zazwyczaj kilka spotkań, na których terapeuta przeprowadza wywiad diagnostyczny (rzadko są to testy w psychoterapii psychodynamicznej). Następnie stawia diagnozę, kwalifikuje pacjenta do terapii lub nie, następnie ustala tak zwany kontrakt terapeutyczny (formalne aspekty terapii).
Właściwa psychoterapia
Po omówieniu kontraktu i zatwierdzeniu go przez obie strony, czyli pacjenta i terapeutę, rozpoczyna się właściwa terapia, która trwa zazwyczaj od roku do kilku lat. Jednym z najważniejszych aspektów psychoterapii psychodynamicznej jest nawiązanie tzw. „relacji psychoterapeutycznej”, czy też relację z obiektem, która jest unikalną i wysoce wyspecjalizowana relacją. Nie podobną do żadnej innej. W tej relacji rola pacjenta polega na komunikowaniu swoich wewnętrznych potrzeb otwarcie i w pełni, czyli pacjent wprowadza na sesję własne treści podczas gdy terapeuta powstrzymuje się od tego.
Psychoterapeuta i jego rola
Natomiast rolą terapeuty jest wykorzystanie swojej wiedzy, kompetencji, ekspertyzy w celu poszerzania i pogłębiania samoświadomości pacjenta. Zachowując tym samym postawę szacunku i troski o dobro i autonomię pacjenta. Relacja terapeutyczna jest tworzona przez terapeutę jako część kontraktu terapeutycznego i podstawowy element psychoterapii psychodynamicznej. Dostarcza pacjentowi doświadczenia bycia w relacji, która jest przewidywalna, nieoceniająca i skupiona tylko i wyłącznie na jego potrzebach.
To zapewnia pacjentowi „zaplecze bezpieczeństwa”, w którym może on stopniowo otwierać przed terapeutą i ułatwia eksplorację aspektów wewnętrznego doświadczenia pacjenta, które wcześniej nie były dla niego dostępne. Oprócz relacji terapeutycznej bardzo ważne i niezbędne jest również nawiązanie tzw. przymierza terapeutycznego.
źródła: gieldatekstow
zobacz również: