Mechanizmy obronne pacjentów z organizacją z poziomu borderline oparte są na rozszczepieniu (radykalne oddzielenie emocji dobrych od złych) i dysocjacji, są prymitywne. Ci pacjenci często zachowują się i reagują w sposób niedojrzały, dosłownie jak dzieci. Te mechanizmy da sztywne i nieelastyczne i i nie pozwalają na udane przystosowanie się do życia. Czytaj dalej
W ostatnich czasach zdecydowanie większość pacjentów gabinetów psychologicznych stanowią pacjenci z organizacją osobowości z poziomu borderline według kryteriów diagnostycznych Kernberga i współpracowników. Obok pacjentów z poziomu neurotycznego (nazywanych potoczne „ zdrowszą grupą pacjentów z zaburzeniami osobowości”) to oni właśnie najbardziej poszukują pomocy psychologicznej. Czytaj dalej
Jednym z rodzajów zaburzeń osobowości i przyczyn odwiedzania gabinetu psychoterapii jest osobowość masochistyczna. Otto F. Kernberg uważał osobowość masochistyczno – depresyjną za jeden z najczęściej rozpowszechnionych typów poziomu neurotycznego. Czytaj dalej
Zaburzenia osobowości są jedną z przyczyn szukania pomocy u psychologa. Jednym z rodzajów tych zaburzeń jest osobowość paranoidalna. Charakteryzuje się brakiem zaufania do innych, wysokim poziomem agresji wewnętrznej. N poziomie emocjonalnym pacjenci paranoidalni borykają się ze złością, niechęcią, mściwością i innymi wrogimi uczuciami. Czytaj dalej
Jednym z najważniejszych i podstawowych elementów pracy każdego psychologa i terapeuty jest słuchanie pacjenta. Psycholog posługuje się specjalnym sposobem słuchania. Słucha w swoich prywatnych myślach w celu „usłyszenia” tego co pacjent wnosi za pomocą komunikacji werbalnej i niewerbalnej. Czytaj dalej
Psychoterapia jest skuteczną metodą leczenia zaburzeń osobowości. Zaburzenia osobowości, są to głęboko utrwalone, stałe wzorce wpływające niekorzystnie na sposób funkcjonowania. Przejawiają się zwykle w takich sferach, jak: reagowanie emocjonalne, kontrola zachowań impulsywnych, styl myślenia i przeżywania, relacje z innymi osobami. Kształtują się w okresie dzieciństwa i adolescencji oraz trwają w okresie dorosłości. Wpływ na powstawanie zaburzeń osobowości mają negatywne doświadczenia życiowe zwłaszcza związane z relacjami z rodzicami, styl wychowywania, przeżyte traumy, środowisko rówieśnicze itp.
Przymierze terapeutyczne, jest to specyficzny składnik relacji psychoterapeutycznej inaczej związek ustanowiony między „samobserwującą częścią pacjenta, który chce i potrafi skorzysta z pomocy, a terapeuty w roli pomagającego eksperta” (Gutheil and Havens 1979). Czytaj dalej
Struktura leczenia terapeutycznego definiuje konkretne ustalenia co zadań pacjenta i terapeuty w relacji psychoterapeutycznej. Każdy terapeuta powinien ustalić standardowe procedury dotyczące settingu, który powinien jasno wytłumaczyć pacjentowi przed rozpoczęciem leczenia. Psychoterapeuta powinien określić cele terapii pacjenta i wyjaśnić na czym będzie polegała psychoterapia. Czytaj dalej
Jednym z podstawowych elementów procesu terapeutycznego jest tak zwany ”kontrakt terapeutyczny”. Jest on ustalany przez terapeutę i zawierany pomiędzy pacjentem a terapeutą tuż po postawieniu diagnozy i określeniu celów terapeutycznych. Czytaj dalej
Zazwyczaj na terapię trafiają osoby, które z różnych powodów odczuwają cierpienie psychiczne, smutek, brak satysfakcji z codziennego życia oraz towarzyszący temu szereg różnych objawów natury psychologicznej. Najczęstsze problemy, z którymi borykają się potencjalni pacjenci to trudności w relacjach interpersonalnych (z partnerem, rodzicami, dziećmi itp.) trudności w sferze zawodowej, poczucie osamotnienia, nastroje depresyjne itp. Pacjent odczuwa na tyle dyskomfort psychiczny, że nie jest już sam w stanie sprostać swoim trudnościom emocjonalnym, dlatego decyduję się na wizytę u psychologa.